Teruo Ishii (1924 - 2004)
Biografie
---------------------------------------
Blind Woman's Curse (1970) ***1/2
Openen doen we in de gietende regen, met Meiko Kaji's intense ogen verscholen onder een breedgerande rieten hoed. Ze staan er met vijf, en komen om vergelding. Vergelding om de moord op Meiko's vader, de yakuzabaas. Zwaarden worden getrokken, bloed spat in het rond, een dansende draak op de rug van de belagers. Een meisje gaat tegen de vlakte, een zwarte kat likt haar het bloed van de ogen. Meiko vliegt de gevangenis in. Daar schrikt ze elke nacht wakker uit koortsige dromen waarin steeds weer die zwarte kat opduikt.
Als ze na drie jaar vrijkomt neemt ze de plaats van haar overleden vader in aan het hoofd van de yakuzaclan. Maar andere families azen op het territorium, en plaatsen een verrader in de clan. En wie is die raadselachtige blinde messenwerpster? Plots duikt ze op en biedt haar diensten aan bij de rivaliserende bende. 's Nachts springt haar gebochelde knecht van dak tot dak, en vermoordt leden van Meiko's clan, waarna hij hen vilt en de drakentattoo als trofee meeneemt.
Een bizarre yakuzafilm met sfeervolle horrorelementen van de hand van sleazemeester Teruo Ishii (
Female Yakuza Tale, The Executioner), met Meiko Kaji (
Lady Snowblood, Female Prisoner Scorpion) in haar eerste grote rol. Tenminste - ze staat eerst in de voortitels, en strikt genomen mag het verhaal dan rond haar figuur draaien - de plot is zo weinig rechtlijnig en schiet zoveel richtingen uit dat ze uiteindelijk maar weinig schermtijd toebedeeld krijgt. Gelukkig weten al de diverse figuren die opduiken wel te boeien - zoals de geflipte yakuza, enkel gekleed in een rode string en een bolhoed, die keet komt schoppen op de markt en beledigingen over z'n ongewassen en sterk ruikende penis naar het hoofd geslingerd krijgt, de rivaliserende yakuzabaas die vlak naast z'n met spiegelwanden beklede slaapkamer een kooi vol opiumrokende hoertjes heeft en het vreemde koppel van de blinde jongedame en haar monsterlijke gezel, die met z'n tweetjes compleet de show stelen.
De film is wel een beetje een warboel. Het verhaaltje wordt nogal rommelig verteld en mist daardoor dramatische kracht, maar Ishii weet uit te pakken met een paar uiterst geslaagde momenten. Vooral de hallucinante scènes in het groteske horror-theatertje waar de blinde dame zich ophoudt, de sleazy stukken in de opiumkooi en de actiescènes waarin de yakuza hun rug ontbloten om hun tattoos samen een dansende draak te laten vormen zijn fantastisch. Heel onderhoudend stukje Japanse seventies-exploitation.
Screenshots en technische evaluatie van het schijfje kan je bekijken op
cultfilms en kutfilms.
