Memories of Matsuko (Tetsuya Nakashima, 2006) ****

Van de regisseur die dat knotsgekke Kamikaze Girls maakte. Hier slaat de gekheid-meter ook vaak genoeg in het rood met allerlei stijlen, gekke liedjes en hippe kleuren. Ondanks de visuele vrolijkheid is het verhaal vrij donker. Deed me af en toe denken aan het mislukte Un Long Dimanche de Fiancailles dat ook drama met luchtigheid probeert te mengen. Hier lukt het wel en dat is knap, want de film vliegt alle kanten op.

Zonet ook gezien - fantastisch van stijl die net zoals in Kamikaze Girls inderdaad vaak aan Jeunet doet denken - Amélie Poulain was dan ook erg populair in Japan meende ik. Vond de film beter dan Nakashima's vorige, maar net zoals die kon het verhaal me vreemd genoeg weinig engageren, vond het ook wat te lang aanslepen. Toch een heel leuke kijkervaring. 7,5/10

_________________
S.O.S. plaatsgebrek - reisblog - offscreen film festival

Kokuhaku aka Confessions (2010)

Twee leerlingen zijn verantwoordelijk voor de dood van de dochter van hun lerares. Via 'confessions' vanuit verschillende oogpunten wordt de ware toedracht duidelijk, met desastreuze gevolgen. De film wordt nogal eens omschreven als een mix tussen Battle Royale, Suicide Club en Oldboy. Dat is misschien een wat makkelijke vergelijking maar er zijn zeker raakvlakken. Was hoe dan ook onder de indruk, naast het intense verhaal is het ook bijzonder mooi in beeld gebracht en de nadrukkelijk aanwezige soundtrack met o.a. Radiohead en Boris mag er ook wezen.

8,5/10

Confessions vond ik 1 van de betere films van het jaar tot dusver. Vooral de 30 minuten durende opening was erg intens. Plaatjes zien er weer heel mooi uit, ook wat gebalanceerder dan die gekte uit Matsuko, zodat het verhaal ook de ruimte krijgt die het verdient. Boris ook leren kennen door deze film, wordt ook vaak gedraaid nu.