Europese Cinema in het nieuwe Millenium

Misschien een leuk verzameltopic om eens wat zicht te krijgen op de recente Europese film, vanaf 2000, en meer in de independent/arthouse hoek, om maar een grove afbakening te maken.

Waar ik wel eens op kijk is:
www.european-films.net

met nieuws, festivalverslagen en recensies. Ook in alle talen beschikbaar. Het lijkt me dat deze site wel een Europees subsidietje daarvoor heeft binnengehaald. Zo niet, dan zou dat snel moeten gebeuren.

Voor de afbakening: Alles wat Europees is en van na 2000 is welkom, maar een film als Hot Fuzz kan misschien beter in modern/mainstream. Jess Franco is hier ook gebanned. Hij is natuurlijk een Europeaan pur sang en prutst nog steeds vrolijk door, maar kan misschien beter even in de Cult-en Horror sectie blijven. Bekende spelers als Michael Haneke, Lars von Trier, Pedro Almodovar, Michael Winterbottom ed zijn hier natuurlijk welkom, enige overlap met reeds bestaande topics lijkt me geen probleem.

Dus:
Wat heb je net gezien?
Interessante sites mbt recente Europese cinema
DVD-tips voor recente Europese films
Overig geneuzel en klachten over de Europese film

----------------------------------------------------------------------------------------------------

_________________
Profiler

Control (2007) ***

Ian Curtis was een saaiekloot. Dat is zo ongeveer alles wat ik heb kunnen opsteken van Anton Corbijn's biopic. Voelde me geen moment betrokken - de film doet vooral kil en emotieloos aan. Corbijn toont Curtis' onvermogen om te gaan met - verdrukking van - z'n gevoelens, toont hoe hij soms wel een traantje plengt, hoe stress hem epileptische aanvallen bezorgt. Maar de film greep me nooit - nooit. Ik had Curtis graag op speelse momenten gezien - hier ligt de nadruk enkel op z'n duistere kant.

Kippenvel wel - bij de live-fragmenten. Acteur Sam Riley doet akelig goed de maniertjes van Curtis na. De songteksten krijgen door de film ook een diepere lading, en vermits dit de enige stukken zijn waarin aan gevoelens volwaardige uiting wordt gegeven, zorgt dat voor momenten van ontlading. Maar de kracht van die scènes zit vooral in Riley's acteertalent - 't is ontroerend hoe treffend hij Curtis als performer weet neer te zetten.

Corbijn schiet mooie plaatjes - dat is bekend. Maar als filmmaker toont hij z'n fotografische roots niet enkel in de mooie -euhm- fotografie, maar ook in de statische feel van de film. Misschien vergis ik me, want heb er eigenlijk niet goed genoeg op gelet, maar achteraf had ik een gevoel van onbeweeglijkheid. Op één moment na - een hypnose-scène waarin de camera plots beweeglijk wordt en cirkels rond het hoofd van Riley maakt - wat dan meteen vloekt met de rest van de film en onnodig zware nadruk legt op de scène.

Zat tegen 't eind van de film met een "go on then lad, go hang y'self" in m'n hoofd - begon me stierlijk te vervelen met het flinterdunne en emotioneel lege verhaaltje. Waarschijnlijk wilde Corbijn het allemaal afstandelijk houden, maar voor mij werkte de film op die manier niet.

_________________
S.O.S. plaatsgebrek - reisblog - offscreen film festival

Der Krieger und die Kaiserin ***

Regie: Tom Tykwer (2000)

Mijn eerste Tykwer film, regisseur van 'Lola Rennt'. Ik vond het typisch voor vrijwel alle moderne Europese films: onnodig traag en bezwijkend onder zijn eigen zwaarheid en pretenties. Alles lijkt saai te moeten zijn. Nu was de klassieke Europese cinema van een Antonioni of Bergman ook niet bepaald flitsend, maar de films leverden iets wat nog echt uniek was, kwaliteiten die ik bij de hedendaagse Europese films maar zelden tegenkom. Visueel lijkt Tykwer wel wat te kunnen, hoewel ik het soms onnodige krachtpatserij vond en van een stijl kan ik sowieso nog niet spreken. Echter vooral het scenario vond ik een overdadig geforceerde poging tot 'iets anders', een poging die mij tegen de haren instreek.

_________________
Lid van de Charlie Rich fanclub!

Gekeken films

Twee keer in de speler gedaan, twee maal niet doorheen kunnen komen.

Ik vind de meeste moderne Europese films (ik weet eigenlijk niet of er tegenwoordig een Europese stijl is) trouwens zeer luchtig en helemaal niet zo pretentieus. Ik zal proberen nog wat luchtigs te posten.

_________________
Profiler

Princess (Anders Morgenthaler - Den/Dui 2006), 7/10



Niet luchtig, maar wel een aardige combinatie van animatie en zo'n 20 % echte beelden. August is een Deense priester die na de dood van zijn zus Princess, grote ster in de Deense porno-wereld, vermoedt dat er iets niet in de haak is. Nadat hij de voogdij van haar dochtertje Mia krijgt, begint hij aan een bloederige vendetta tegen de Deense porno-industrie.

Mooie animatie, maar ik had het gevoel dat de makers moeite hadden het verhaal op te rekken tot de lengte van ongeveer 74 minuten. In de eerste 30 minuten worden er nogal wat verhaallijnen uitgegegooid die niet meer terugkomen en blijft er buiten de wraakactie van August niet zo veel meer over. Desondanks toch wel geslaagd door de sfeervolle animatie en de korrelige videobeelden die de film iets meer emotionele impact geven.

Uitgekomen bij Filmfreak, die ook de Hongaarse animatiefilm The District (2006) van Aron Gauder heeft uitgebracht. Ook maar 's kijken

_________________
Profiler

Princess (Anders Morgenthaler, 2006)
Princess is een zeer verrassende film uit Denemarken, een combinatie tussen anime en "echte" homevideobeelden. Ook koos men niet voor een luchtig onderwerp, in de eerste scene zien we Princess (de artiestennaam van Christina) hoogzwanger in een pornofilm spelen. Wanneer Christina aan een overdosis overlijdt, neemt haar broer August haar vijfjarige dochtertje (Mia) onder zijn hoede. Mia heeft heeft zowel fysiek als emotioneel geleden onder haar ongezonde leefomgeving en daar is August zo kapot van dat hij de verantwoordelijke personen wil aanpakken, Charles Bronson style. De comninatie tussen de anime en live-action past zeer goed bij de film en weet het naargeestige verhaal nog meer te benadrukken. Zeer aangrijpende film! 8.0


Efter brylluppet (Susanne Bier, 2006)
Efter Brylluppet (ook wel After the wedding) is de nieuwste film van de Deense Sussanne Bier. Het is een werkelijk prachtige film geworden, lang geleden dat ik zo'n goede film in de bioscoop heb gezien!

De geïmigreerde Deen Dane Jacob probeert met horten en stoten een weeshuis te runnen in een van de armste gebieden van India. Als weldoener ziet hij de rest van de westerse wereld als lui en verwend. Jacob vertrekt dan ook met lichte tegenzin terug naar Denemarken om daar een miljonair te ontmoeten, die bereid is als geldschieter voor de ouderloze kinderen op te treden. De gulle gever is Jørgen, die zowel een succesvol zakenman, als ideale vader is. Nadat hij de afspraak met Jacob moet afzeggen, besluit Jørgen de man uit te nodigen voor de bruiloft van zijn dochter.



Het verhaal is zeer sterk en kent enkele zeer verrassende plotwendingen, alleen helaas wel ook wel enkele cliche momentjes (iets te zoetsappig). Neemt niet weg dat een heerlijk script is dat zich leent voor een goede film, maar dan moet de uitwerking natuurlijk nog wel goed zijn en dat is in dit geval ook zeker het geval! Het acteerwerk is echt zeldzaam sterk, alle acteurs zijn goed op dreef en verder ook complimenten voor de perfecte casting. Er zitten echt enkele zeer aangrijpende scenes in die perfect worden neergezet, met name door Rolf Lassgård (Jørgen). Ook Mads Mikkelsen (die we kennen als Le Chiffre in de laatste Bond film; Casino Royale) als Jacob weet te overtuigen. Verder beschikt de film over een prachtige ingetogen en passende soundtrack die ook op enkele momenten wegvalt. Daardoor onstaat er op enkele momenten een aangrijpende stilte die de scenes nog indrukwekkender laten overkomen. Helaas nog wel een klein minpuntje; de montage is af en toe wat slordig en plots. Neemt niet weg dat Efter Brylluppet een van de beste films is die ik tot nog toe heb mogen aanschouwen. 9.0

Congorama (Philippe Falardeau -Can/Bel/Fr 2006), 4/10



Michel Roy (Olivier Gourmet) is zelfbenoemd uitvinder, die dankzij het succes van zijn inmiddels invalide vader, mag aanblijven bij het bedrijf waar hij werkt. Een groot uitvinder is hij niet en veel verkooptalent heeft hij evenmin. Twee van zijn meest recente uitvindingen, een grasmaaier op zonne-energie en een electriciteitskabelontdooier, zit niemand op te wachten. Hij is getrouwd met een Congolese vrouw, heeft een zoon, en komt er achter dat hij is geadopteerd en zijn biologische ouders ergens in Quebec moeten wonen. Hij vertrekt onmiddelijk naar Canada, zogenaamd voor zijn werk om zijn electriteitskabelontdooier te promoten, maar wil vooral op zoek naar zijn biologische ouders. Eenmaal in Quebec ontmoet hij een andere uitvinder (Paul Ahmarani), die iets met de schone handel in diamanten wil doen. Verder schijnen beide mannen geboren te zijn op de expo's van Montreal en Brussel. Na een half uur springen we terug in de tijd om de verhaallijnen aan elkaar te koppelen.

Expo's, uitvinders, Quebec, Emu's, de diamanthandel, koloniaal verleden. Het wordt allemaal in de blender gegooid. Dat het resultaat geen moment geloofwaardig is, hoeft op zich geen bezwaar te zijn, maar regisseur Falardeau probeert het dusdanig geforceerd in elkaar te knopen, dat het vooral verwarring oplevert, en hij de betrokkenheid van de toeschouwer verliest. In een interview beweert hij dat hij de kijker aan het werk wil zetten. Daar is 'ie in elk geval in geslaagd.
Mijn arbeid wierp helaas geen vruchten af. Hoofdrolspeler Olivier Gourmet, vooral bekend van de films van de broertjes Dardenne, deed me af en toe glimlachen, maar ondanks goed opletten en af en toe een minuut terugspoelen om er bij te blijven, kon het me op het eind allemaal niet zoveel meer schelen. Misschien mis ik iets, de film is redelijk positief ontvangen, maar ik vond het een geforceerde poging tot quirkiness.

_________________
Profiler

Off Screen (Pieter Kuijpers - Ned/Bel 2005), 7/10

Dit is een hele aardige film, gebaseerd op een incident in de Rembrant-toren in A'dam, toen een gewapende man korte tijd enige mensen in gijzeling nam in de hoop de Philips-top te spreken te krijgen. Hij zou zich bedrogen voelen door breedbeeldtelevisie en vermoedde onder andere geheime boodschappen in de zwarte balken onder en boven in beeld. De man pleegde vrijwel onmiddelijk na het begin van zijn actie zelfmoord, en de eigenlijke motieven over zijn actie bleven onduidelijk.

De gijzeling zelf vormt het beginpunt, maar komt nauwelijks in beeld. De makers proberen in de eerste plaats de motivatie achter zijn acties te doorgronden en de achtergronden van de man te schetsen; een 59-jarige buschauffeur, verlaten door zijn vrouw en belachelijk gemaakt door zijn collega's, die langzaam steeds meer de grip op de werkelijkheid verliest. Hij heeft bijvoorbeeld een vreemde obsessie met Astrid Joosten en het programma Twee voor Twaalf. De hoofdrol door Jan Decleir benadrukt de onwerkelijke sfeer van de film en zijn afglijden in paranoia en waanbeelden. De fotografie is misschien wat kil en het thriller-element komt niet helemaal uit de verf, maar als karakterstudie vond ik het vaak fascinerend, niet in de laatste plaats te danken aan Jan Decleir. Jeroen Krabbe als Philips-topman biedt goed tegenspel, en de scenes tussen de twee acteurs zijn leuk om te zien. Ik vond het best wat hebben, deze film.

Vreemd trouwens dat Philips zich niet of nauwelijks heeft geroerd over deze film, omdat hun naam behoorlijk door het slijk wordt gehaald.

_________________
Profiler

28 Days Later (Danny Boyle - GB 2002), 8/10

Iedereen heeft de film natuurlijk allang gezien, maar ik had hem gemist tot nu toe. Prima film zeg. Post-apocalyptische horror waarin een dodelijk virus ontsnapt uit een laboratorium, nadat dierenactivisten een chimpansee met het betreffende virus bevrijd hebben. Fietskoerier Jim (Cilian Murphy) is een van de weinige overlevenden, nadat vrijwel de gehele Britse bevolking is uitgeroeid en Londen is veranderd in een spookstad.

De film put duidelijk uit de erfenis van Romero's films, behalve dat de overlevenden, strikt genomen geen zombies zijn, maar het komt grofweg op hetzelfde neer, alleen zijn ze veel agressiever, veel sneller en een stuk dodelijker. Wat volgt is een kat-en-muis spel met een enorme dosis adrenaline, prachtig gefilmd (het verlaten Londen is knap gedaan) en
een paar verrassende plotwendingen. Intelligent geschreven horror en scary as hell.

_________________
Profiler

The Death of Mr. Lazarescu (Christi Puiu - Roe 2005), 8/10

Dit twee-en een half uur durend uit de hand geschoten drama over een man die langzaam door de buraucratische molen van de Roemeense gezondheidszorg wordt gehaald was één van de meest bejubelde Roemeense films ooit. Het is een lange nachtelijke odyssee van ziekenhuis naar ziekenhuis, waarbij een aantal zeer uitgesproken artsen en verplegers zich het hoofd breekt over Mr. Lazarescu's toestand.

Het is een mooie en integere film, maar met 150 min. wel wat aan de lange kant en een vleugje humor had er ook wel in gemogen. De film wordt om mij onduidelijke redenen vaak gekenschetst als een zwarte komedie. Dat is wel erg zwart dan, al schijnt het Roemeense publiek hartelijk te hebben gelachen tijdens vertoning in eigen land, aldus de regisseur in een interview. Misschien ligt het aan moeilijk vertaalbare taalgrapjes of de meeste Roemenen hebben een wat donkerder gevoel voor humor dan de gemiddelde West-Europeaan.

_________________
Profiler

Inheritance (Arven) (Per Fly - Den/Zwe/Noor/GB 2003), 6/10

Ulrich Thomsen komt na de plotselinge dood van zijn vader voor de keus te staan door te gaan met zijn rustige leven in Stockholm, het runnen van een restaurant en bij zijn Zweedse verloofde blijven of de regie van het staalbedrijf van zijn familie over te nemen. Voelt een beetje aan als een lange aflevering van "Oud Geld", als een soort Deense edelsoap. Aan het acteerwerk, Thomsen voorop, ligt het zeker niet, maar het verhaal ligt redelijk voor de hand en biedt niet zoveel verrassingen. Moeiijk ook om sympathie op te brengen voor de hoofdpersoon, die de ellende over zichzelf afroept en nogal stijfjes is geschreven, evenals de rest van de film. Kundig gemaakt, maar alleszins loodzwaar drama.

_________________
Profiler

4 Months, 3 Weeks & 2 Days (Cristian Mungiu, 2007) ****

Gisteren ben ik in Rialto naar de Nederlandse voorpremière van deze Gouden Palm winnaar geweest. Of die prijs terecht is, weet ik zo net nog niet, maar het is zeker een geslaagde film. Vooral de weergave van het socialistische Oostblok als een bureaucratisch doolhof, waar je smekend en bedelend een weg moet zien te vinden, vond ik zeer treffend. Ook kleine details, zoals de uitgebreide parallelhandel in westerse goederen, verhogen de autenticiteit. Het drama zelf wordt vrij recht toe recht aan gebracht en moet het vooral hebben van het sterke acteerwerk van hoofdrolspeelster Ana Maria Marinca. Zij was gisteren ook aanwezig in de Rialto en hoewel ze bij de nabespreking niets bijzonder verhelderends te melden had, was het toch leuk om haar te zien. Al met al is de film zeker een aanrader, hoewel ik benieuwd ben of er daadwerkelijk sprake is van een Roemeense new wave, zoals hier en daar beweerd wordt. The Death of Mr. Lazarescu ligt in ieder geval bovenaan mijn kijkstapel.

Comme une image (Look at Me) (Agnès Jaoui - Fr/It 2004), 8/10



Charmante zedenschets met een vlijmscherp script en een prima cast over Lolita (Marilou Berry), dochter van gevierd schrijver en publicist Etienne Cassard (Jean-Pierre Bacri) met ambities om klassiek zangeres te worden, maar worstelt met overgewicht en totaal gebrek aan aandacht van haar beroemde vader die volledig op gaat in zijn eigen wereld. Iedereen in haar omgeving lijkt haar slechts te gebruiken om toegang te krijgen tot haar vader.

Geen buitengewone verrassingen of hoogtepunten, maar scherpe observaties gecombineerd met een lichte dosis zwarte humor. Geschrevem door regisseuse Agnès Jaoui en Jean-Pierre Bacri. Ze nam overigens ook een belangrijke rol voor haar rekening. Van veel markten thuis, deze dame. Ze schijnt ook nog te zingen.

_________________
Profiler

Reconstruction (Christoffer Boe - Den 2003), 4/10

Nikolaj Lie Kaas is een trendy fotograaf in nachtelijk Kopenhagen, die na een avontuurtje met een mysterieuze schoonheid de volgende dag beseft dat zijn verleden volledig gewist is. Veel geprezen debuut van Christoffer Boe is een soort vreemd spel tussen realiteit en fantasie met een constructie die de makers zelf geloof ik zeer slim vinden. Als kijker is dit echter niet zo interessant. De acteurs en de aparte cinematografie maken sommige scenes hier en daar wel aangenaam, maar qua thematiek... onsamenhangend, pretentieus en oninteressant. Het voelt allemaal zo klinisch en ongepassioneerd aan en is eigenlijk tamelijk vervelend om naar te kijken.

Het interview op de DVD toont een regisseur die ik het liefst een zak over zijn kop zou trekken. Een vervelende, warrige en artistiekerige blaaskaak, die terug zou moeten worden geschopt naar de filmacademie, waar hij voor straf commercials zou moeten leren maken, die hem kunnen leren hoe in 30 seconden iets over het voetlicht te leren brengen.

_________________
Profiler

Pusher II (Nicolas Winding Refn - Den/GB 2004), 8/10
Pusher III (Nicolas Winding refn - Den 2005), 10/10

Zie topic Pusher-trilogie.

_________________
Profiler

Wilbur Wants to Kill Himself (Lone Scherfig - Den/GB/Zwe/Fr 2002), 7/10

Een zelfmoordkomedie.

Na het bijzonder leuke Italiaans voor Beginners (2000) verwachtte ik iets in min of meer dezelfde trant van Lone Scherfig, maar de toon is hier een stuk donkerder. Zelfmoord voor Beginners is een subtitel die de film hier en daar heeft gekregen, want de titelheld Wilbur probeert zich met een stoicijns doorzettingsvermogen op alle mogelijke manieren van het leven te beroven. Een overdosis slaappillen, van een hoog gebouw springen, verhanging en het vertrouwde scheermesje waarmee de polsen het moeten ontgelden, niets blijft ons bespaard. De zaken worden gecompliceerd als Wilbur verliefd wordt op Alice (Shirley Henderson), de vrouw van zijn broer, bij wie Wilbur tijdelijk onderdak heeft. De balans tussen drama en humor is een nogal fijne lijn en niet altijd even geslaagd, maar Jamie Sives als Wilbur en Shirley Henderson en Adrian Rawlins zijn erg overtuigend in de hoofdrollen. Hoewel Lone Scherfig de Dogma-principes voorlopig heeft verlaten, voelt de film met slechts een minimum aan natuurlijk licht en de setting in grauw en winters Glasgow bijzonder donker aan, overigens geheel in lijn met de weinig opwekkende gebeurtenissen, al biedt de film naar het eind wel een sprankje hoop. Geschreven door Lone Scherfig en Anders Thomas Jensen, die ook de karakters schreven voor Andrea Arnold's recente Red Road (2006), een film die eveneens in Glasgow speelt.

_________________
Profiler

Wild Romance (Jean van de Velde - NL 2006), 2/10

De film was al niet erg positief ontvangen, dus mijn verwachtingen waren bescheiden, maar met Jean van de Velde aan het roer had ik op zijn minst redelijk onderhoudend vakwerk verwacht. Maar hier lijkt echt alles de mist in zijn gegaan. Hoe is het mogelijk een film te maken waar je bij voorbaat al verzekerd bent van een geweldige soundtrack, Herman Brood, Nina Hagen, drugs, drank, drama, en het dan nog klaarspeelt niet alleen een oninteressante, maar ook nog eens een dodelijk saaie film te maken?

De film speelt tijdens Brood's vroege jaren, 1974-79, waar de gebeurtenissen verteld worden vanuit het perspectief van Koos van Dijk, Brood's manager, wiens Groningse accent in plaats van authenticiteit, vooral onbedoeld op de lachspieren werkt. Het script sleept zich van orgie naar orgie maar in Herman Brood's drijfveren lijken de makers totaal niet in geïnteresseerd. Daniel Boissevain als Herman Brood is ook totaal miscast, het werkt gewoon niet. Ik weet niet wie die man is die hij probeert te spelen, deed me meer aan Jim Morrisson denken. Verder vreselijk irritante en lachwekkend clichématige bijrollen (oa Nederlandse acteurs die Duitsers en Oostenrijkers spelen) en ook nog eens buitengewoon slordig geschoten waarbij het idee dat de film in de jaren '70 speelt herhaaldelijk om zeep wordt geholpen door shots van Amsterdam CS met nieuwbouw van de laatste paar jaar en figuranten in kleding en haardracht waar voor 1995 werkelijk niemand mee rondliep. Een drie minuten durende compilatie aan het einde van de film met de echte Herman Brood is oneindig veel mooier dan de film zelf.

Misschien dat in de volgende Brood-film zich uitsluitend kan richten op de relatie (en "huwelijk") met Nina Hagen. Wat een puinhoop was dit zeg.

_________________
Profiler

Halbe Treppe (Andreas Dresen - Dui 2002), 8/10

Onspectaculair, grotendeels geïmproviseerd en uit de hand geschoten drama dat vooral excelleert in simpel menselijk leed, eerlijk, compromisloos en - dat vooral - fantastisch geacteerd. Sterker nog, veel outtakes en repetities van de acteurs zijn in de film beland, ze praten zelfs een paar keer in de camera, wat een nogal vervreemdend effect geeft. Dogma ontmoet John Cassavetes, om een grove associatie te maken.

Etwa auf halber Treppe ihres Lebens zijn de twee bevriende paren Düring en Kukowski beland. Chris en Katrin Düring hebben elkaar weinig meer te zeggen. Uwe Kukowski is afgestompt door de lange werkdagen in zijn snackbar, geirriteerd door straatmuzikanten naast zijn toko en is zijn interesse voor zijn vrouw en twee kinderen langzaam kwijtgeraakt. Zijn vriend Chris heeft een eigen programma op de plaatselijke radiozender en is meer het zingevende type en voelt zich bovendien aangetrokken tot Ellen, de vrouw van zijn vriend Kukowski, terwijl zijn eigen vrouw Katrin nergens meer geluk uit lijkt te halen. Er ontstaat een ingewikkelde relatie waarbij geen van de vier zeker lijkt te zijn wat te doen.

Het is geen vrolijke film en de winterse locaties in Frankfurt/Oder aan de Poolse grens geven het geheel nog een extra grauw tintje, maar de manier waarop Andreas Dresen op zo'n simpele manier de ogenschijnlijk oninteressante dagelijkse sleur weet te verbeelden, heeft toch iets aparts. Ik had enige moeite om er in te komen, maar ik vond het uiteindelijk zeker de moeite waard.

Muziek van de 17 Hippies, zie http://www.17hippies.com

_________________
Profiler

El método (Marcelo Piñeyro - Sp/It/Arg 2005), 9/10

Leuke verrassing dit. Echt een film voor nu, een erg slim stukje cinema voor de 21e eeuw, gebaseerd op het toneelstuk El método Grönholm van Jordi Galcerán Ferrer.

Vijf mannen en twee vrouwen solliciteren voor dezelfde topfunctie bij een multinational, terwijl buiten een grote antiglobalistische demonstratie gaande is. Het bedrijf waar ze solliciteren houdt er echter onorthodoxe procedures op na en ze worden onderworpen aan een intensieve psychologische test, de zogenaamde Grönholm-methode, wat onder meer inhoudt dat de deelnemers het onder elkaar moeten uitvechten. Vervolgens ontvouwt zich een buitengewoon scherp geschreven psychologisch steekspel. Na iedere opdracht valt er één persoon af en deze manipulatieve situatie brengt in sommige kandidaten het ergste boven.

Ondanks het feit dat er slechts één set is, is de aanpak erg filmisch met een rappe montage en een hoog tempo, waardoor de film prima functioneert als een psychologische thriller. Het lijkt een soort "Wie is de Mol met stijl" maar het is meer dan dat en haakt bovendien handig in op de huidige trend met programma's als Big Brother, Survivor en al dat soort programma's. Het is ook verfrissend dat er een aantal prangende actuele dilemma's worden aangesneden, terwijl de film nergens prekerig wordt. Er wordt niet met het vingertje gezwaaid en er wordt geen partij gekozen voor aan de ene kant anti-globalisten dan wel topmensen in het bedrijfsleven. Scherpe observaties, one-liners en actuele morele dilemma's met humor en een uitstekende cast. Vooral van Najwa Nimri was ik erg onder de indruk.

In Nederland uitgekomen bij Filmfreaks.

_________________
Profiler

De Bloedbruiloft (Die Bluthochzeit) (Dominique Deruddere - Dui/Bel 2006), 4/10

Flauwe komedie over twee rivaliserende families die elkaar na een weigering van één van de twee vaders om zijn land te verkopen aan de ander (die altijd zijn zin krijgt en bovendien een kort lontje heeft) en een mislukte garnalencocktail te lijf gaan rond een landgoed op het Duitse platteland.

Ik heb er niet om kunnen lachen en het is ook nog eens erg lelijk gefilmd, vooral de nachtscènes zijn amateurwerk. Pijnlijk dit en nogal wrang dat Deruddere tevens verantwoordelijk was voor het script. Dat kan toch niet waar zijn als je bedenkt dat in een tien minuten durend interview met hem een stuk meer te lachen valt dan in deze film. Bovendien staat hij niet bepaald bekend als vaardig schrijver, zacht uitgedrukt, dus ja.. nou ja, vreemd allemaal. De film is trouwens redelijk ontvangen, in Duitsland, maar Duitsers hebben - laat ik maar beleefd blijven - een ander gevoel voor humor, al is de humor blijkbaar die van Dominique Deruddere.

_________________
Profiler

La Sconosciuta (2006, Giuseppe Tornatore) ****1/2

De nieuwste film van Giuseppe Tornatore (van o.a. Cinema Paradiso, Malena) mag er wezen. Een intense mix van thriller en melodrama waarin een Kroaatse vrouw in Italie een speurtocht begint naar iets wat te maken heeft met haar donkere verleden. Het blijft lang onduidelijk wat ze nu precies wilt bereiken maar dat maakt het juist zo intrigerend. Vooral de eerste helft doet nogal eens denken aan Hitchcock, later in de film wordt het een stuk donkerder en op momenten erg gewelddadig. Ennio Morricone breit de boel aan elkaar met een werkelijk prachtige, indringende soundtrack.

Hij draait nu hier en daar in de bioscoop.

http://www.mymovies.it/trailer/?id=43722

La Doublure (Francis Veber - Fr/It/Bel 2006), 7/10

Aardige romantische klucht van de nogal wisselvallige Veber met een voorspelbaar plot, maar het kijkt lekker weg, met name door het komisch talent van de acteurs en de Parijse bovenlaag, waar Veber meestal trefzekerder is dan elders. De idioot van dienst heet ook deze keer weer François Pignon, een naam die Veber vaker gebruikt voor de loser. Ditmaal is Pignon een sukkelige parkeerhulp bij een duur restaurant, maar wordt al snel gestrikt door een steenrijke industriëel (Daniel Auteuil) die hem inhuurt om hem te helpen zijn affaire met een topmodel te verdoezelen. Kort samengevat: Pignon, de sukkel, moet de schijn ophouden een relatie te hebben met een supermodel, terwijl Auteuil zich in duizend bochten wringt om een scheiding te voorkomen met zijn achterdochtige vrouw (Kristin Scott Thomas). De beste grappen zitten aan het begin, maar voor diegenen die niet al te hoge eisen stellen, is het licht verteerbaar vermaak zonder enige pretenties.

_________________
Profiler

Hawaii, Oslo (Erik Poppe - Noor/Zwe/Den 2004), 6/10

Collage van vijf verhalen over vijf mensen in Oslo die elkaars pad kruisen tijdens een warme zomerdag/avond. Normaal doen dit soort jonge mensen - grote stads films het meestal wel bij mij, maar ik vond de dialogen en ideeën niet echt verfrissend. Weinig aansprekende cast en nogal geforceerde emoties, al zijn er een aantal mooie momenten. Het concept mag dan nieuw zijn voor een Noorse film, het is al vaak gedaan in eerdere films, dus ik heb weinig zin om de film op voorhand credit te geven omdat dit nieuw zou zijn in een klein land als Noorwegen. Desondanks, de film is destijds goed ontvangen, dus oordeel zelf zou ik zeggen.

_________________
Profiler

The District (Aron Gauder - Hon 2004), 4/10

Romeo en Julia in het getto in Budapest, losjes geintegreerd in een Hongaarse animatie hiphop-musical. De animatie is wel apart, maar het verhaal is hier duidelijk ondergeschikt aan de muziek, holle anti-establishment monologen en heel veel slechte grappen (De twee makkelijkste doelwitten Bin Laden en Bush worden er weer eens bijgehaald). Ik zat af en toe naar de ondertitels te kijken en ik kon er eerlijk gezegd geen touw aan vast knopen. Misschien is er iets mis gegaan met de vertaling van de Hongaarse turbo-straattaal. Ik heb het echt met moeite uitgezeten. Misschien meer iets voor animatiebuffs of liefhebbers van Hongaarse hiphop (de muziek is echt afgrijselijk).

_________________
Profiler

Sommer vorm Balkon (Andreas Dresen - Dui 2005), 8/10

Eem hedendaags stukje real-drama van Andreas Dresen met een droogkomische ondertoon over twee jonge vrouwen in Berlijn en hun worstelingen met mannen, werk, alcohol en uiteindelijk vooral zichzelf. Katrin (Inka Friedrich) is 39 jaar, werkloos (af en toe een tijdelijk uitzendbaantje) en heeft een zoon van een jaar of twaalf. Nike (Nadja Uhl) werkt in de thuiszorg en heeft een balkon. Vriendinnen door dik en dun en ze hebben in elk geval gemeen dat ze Nike's balkon vooral gebruiken om tot diep in de nacht meer wodka en bier drinken dan goed voor ze is. Ronald is de man in hun leven, een volkse, weinig spraakzame vrachtwagenchauffeur die het met Nike aanlegt en hun vriendschap danig op de proef stelt.

Uitstekend geacteerd door de twee vrouwelijke hoofdrolspeelsters, evenals de rest van de cast in vreemde, bijna absurdistische bijrollen. Ronald, de mannelijke hoofdrol, is bijna een parodie op de mannelijke binnenvetter, niet in staat zijn emoties te uiten of ook maar iets van vrouwen te begrijpen, maar uiteindelijk ga je zelfs hem enisgzins waarderen en blijkt het toch goed bij te algehele toon van de film te passen.

Een subtiel en liefdevol portret van de vriendschap tussen twee vrouwen, dat vrouwelijke kijkers misschien meer zal aanspreken dan mannen, maar Andreas Dresen heeft een stijl die mij wel aanspreekt. Soms wat stijf met wat teveel doorgeschreven dialogen, waarbij iets meer improvisatie van de acteurs misschien zou helpen, maar sommige situaties zijn prettig onwerkelijk, met zulke pijnlijke stiltes tussen de hoofdpersonen dat je bijna spontaan wegkijkt van plaatsvervangende schaamte.

De Duitse DVD van X-filme heeft Engelse, Franse en Spaanse ondertitels.

_________________
Profiler