Franse thrillers, policiers en actiefilms uit de jaren '60 tot begin jaren '80: je kunt me er te allen tijde voor wakker maken.
Naar diepere lagen hoef je meestal niet op zoek; het is gewoon lekker lomp vermaak.
Halsbrekende stunts van Jean-Paul Belmondo, de stoïcijnse kop van Alain Delon, Jean Gabin, Lino Ventura, heel veel sigaretten, Citroëns en Renaultjes en donkere straten in Parijs.

Aantal regisseurs: Henri Verneuil, Gérard Oury, Georges Lautner, Jacques Deray, José Giovanni, Alain Corneau.

Le Mataf (1973, Serge Leroy)



Slechts 17 stemmen op IMDB, maar een hele leuke film.
Als een overval op Gare Du Nord mislukt worden een aantal criminelen gechanteerd door een onderwereld figuur. Ze worden vervolgens gedwongen om een fotorolletje (of zoiets...MacGuffin) uit een kluis te jatten en wat volgt is een hoop double-crossing, sjouwen met koffers geld en uiteraard een aantal doden.
Nergens origineel, maar gewoon een solide actie-thriller waar de Fransen zo goed in zijn (vooral in de 60's, 70's en 80's).
Goede rollen van Michel Constantin, Georges Géret en Cathy Rosier (de pianiste uit Le Samourai).

8/10

Vergeet Robert Enrico niet.

Alain Corneau heeft ook nog Série noire gemaakt, maar da's geen lomp vermaak. Dat is een meesterwerk.

_________________
Profiler

Le Pacha (1968, Georges Lautner)

Beetje de schakel tussen de dialoog gedreven policiers uit de '50s en de '60s en de actiespektakels uit de jaren '70 en '80.
Jean Gabin speelt de op zijn lijf geschreven rol van een oude politiecommissaris die bijna met pensioen gaat.
Voor zijn laatste zaak gaat hij achter de moordenaar aan van zijn vriend Gouvion, een agent die het niet zo nauw neemt met de regels.
Grimmig sfeertje, waarbij vooral de ambiguïteit van het karakter van Gabin de film interessant houdt.

7.5/10

Un Condé (1970, Yves Boisset)

Bizar hoeveel overeenkomsten het plot van deze film op papier heeft met dat van de bovenstaande (Le Pacha): oude politiecommissaris die achter de moordenaar(s) aanzit van een vriend, niet zo nauw nemen met de regels, grimmige sfeer etc. Maar toch levert het een totaal andere film op.
Nog meer als in Le Pacha zit er zo goed als geen sympathiek figuur in deze film, maar dat zie ik bij een film als deze juist als een pré
Michel Bouquet (o.a. van Chabrol's La Rupture) speelt de rol van inspecteur irritant goed en Michel Constantin draaft weer op voor één van z'n vele bijrollen...altijd leuk.

7.5/10

Iemand bekend met Le passager de la pluie / Rider on the Rain (1969) van René Clement? Een soort wraakfilm met Charles Bronson en van René Clement, niet de minste. Leek me wel aardig. UK-dvd van Optimum schijnt prima te zijn (eerdere dvd's schenen verschrikkelijke beeldkwaliteit te hebben).





Amazon

_________________
Profiler

Reeds gemeld in het Coming soon on Blu-Ray topic, maar mag hier niet ontbreken. Les tontons flingueurs (1963) met Lino Ventura, Bernard Blier en Horst Frank is in Frankrijk verschenen met Engelse ondertitels.

_________________
Profiler

Afgelopen weekend 3 films met Jean-Paul Belmondo gekeken:

L'Alpagueur (1976, Philippe Labro)
Heerlijke zaterdagavond actiethriller met Belmondo als hitman for hire die achter een crimineel aangaat die jongens ronselt om overvallen te plegen en ze vervolgens vermoordt. Een hoop plotholes, maar nog veel meer leuke actiescenes en achervolgingen.
De Franse StudioCanal DVD heeft overigens geen Engelse dub, al staat dat wel op de cover.
8/10

Le Professionnel (1981, Georges Lautner)
Belmondo als geheim agent die een Afrikaanse dictator moet omleggen, maar op het laatste moment door de Franse overheid in de steek wordt gelaten. Hij draait de bak in, ontsnapt en wil 2 jaar later in Frankrijk alsnog de klus afmaken en wraak nemen op zijn opdrachtgevers.
Erg rommelig script met af en toe een leuke setpiece of plottwist die het toch weer interessant weet te houden. Overbekende score van Morricone die jammergenoeg tot vervelens toe ingezet wordt (op een gegeven moment echt om de 3 minuten).
6.5/10

Le Magnifique (1973, Philippe de Broca)
James Bond spoof + over de top actie + flauwe slapstick + een script waar Charlie Kaufman trots op zou zijn. Dat, en nog veel meer, is Le Magnifique.
Bizarre en bijzonder originele film waar je eigenlijk zo min mogelijk van moet weten en gewoon moet kijken.
7.5/10

Ik heb de 'status' van Le professionnel eigenlijk nooit zo begrepen. De film is niet alleen rommelig, maar vooral vreselijk voorspelbaar met allerbelabberste actie- en knokscènes en een 'gevoel voor humor' op het niveau van die jolige oom op je familie's verjaardag. Die theme van Morricone is klassiek en werkelijk prachtig, maar kon 'ie niet een paar variaties bedenken, vraag je je af. Voornaamste lichtpuntjes vond ik Robert Hossein en de billen en borsten van Elisabeth Margani (en haar rode 'broekpak', 80s vintage hello-ooo) en Marie-Christine Descouard.

_________________
Profiler

Begrijp het inderdaad ook niet echt. Wordt op één of andere manier door vele blijkbaar gezien als de beste Belmondo actioner (zie al de lovende reacties op IMDB). Flauwe Franse humor + Belmondo heb ik sowieso nooit een geslaagde combinatie gevonden. Grappigste is eigenlijk nog dat hij in de film al tegen de 50 aan zit en fysiek gezien overduidelijk z'n beste tijd gehad heeft, maar nog rond probeert te springen alsof ie een jonge god is.

Le Marginal (1983, Jacques Deray)
Belmondo als een Franse Dirty Harry, Henry Silva als bad guy, score van Morricone en dat alles onder regie van Deray...wat wil je nog meer?
Een beter script had leuk geweest, want nu was er soms geen touw aan vast te knopen.
Henry Silva heeft alles bij elkaar ongeveer 5 minuten screentime dus dat is ook een vergooide kans.
Ondanks dat blijft er toch een leuke actie policier over die er in alles uitziet als een jaren '70 film, maar toch echt uit '83 komt.

7.5/10

Adieu l'Ami (Honor Among Thieves) (1968, Jean Herman)
Alain Delon en Charles Bronson (!) hebben beiden in het vreemdelingenlegioen gediend als Delon bij terugkomst in Frankrijk een klus aangereikt krijgt om een kluis te kraken. Bronson raakt hier toevallig bij betrokken en voor je het weet zitten ze met z'n tweeën met ontblote, bezwete bovenlijven opgesloten in diezelfde kluis.
Rommelig en onduidelijk script, maar af en toe ook wel weer origineel. Delon en Bronson stelen uiteraard de show, en behoeden de film van een onvoldoende, al zou je met die twee wat meer actie verwachten.
Paar enorm (onbedoelde) grappige momenten maken de film dan toch wel weer leuk, waarvan Olga Georges-Picot's smeekbede nog wel het meest hilarisch is:
"Let's go far away, anywhere! I know how to cook spaghetti. I'll let you smoke Papa's cigars. I love you. I'll pass my exams. I'll read Shakespeare. I'll learn to make love very well, but please, let's not go there!"

6/10

Mort d'un pourri (Georges Lautner - 1977), 8/10

Stijlvolle politieke thriller met Alain Delon die steeds verder verstrikt raakt in een haast onontwarbaar web van afpersing, corruptie en dubbelspel. Toch wel bovengemiddeld met soms wat vergezochte wendingen, maar bijzonder sfeervol geschoten met een droomachtige jazzy score van Philippe Sarde en een fantastische cast met o.a. Ornella Muti, Stéphane Audran, Klaus Kinski, Maurice Ronet en een hele reeks aan andere vertrouwde Franse genrekoppen.

_________________
Profiler

Un Papillon Sur L'épaule (1978, Jacques Deray)

Lino Ventura is op reis in Barcelona als hij bij toeval een lijk ontdekt in een hotelkamer. Voor hij het weet is hij terechtgekomen in een labyrint waar niets en niemand is wat het lijkt en iedereen iets van hem wil (en dan met name een geheimzinnige attaché koffer).
Blijft interessant omdat alles bewust vaag wordt gehouden, inclusief 'de vijand' die de hele film door benoemd wordt als 'zij', 'de anderen', etc. Het afstandelijke camerawerk zorgt voor een passende beklemmende, paranoïde sfeer.

Heeft door de Kafkaëske thema's één en ander weg van Orson Welles' The Trial.

8/10