1943 -

Another Year (2010)
Mooi gemaakte maar vermoeiende film waarin de personages uit extremen bestaan.
De hoofdpersonen zijn een gelukkig, nee perfect stel (Gerri en Tom) van rond de zestig die er van houden samen aan de tuin werken, ze hebben goede baan en op alle vragen of opmerkingen hebben ze altijd een goed antwoord klaar. Regelmatig vragen ze zich af of hun zoon nu eindelijk al een vriendin heeft gevonden. Alhoewel ze er niet zo uitzien zijn ze het perfecte 'Hallmark/Disney' gezin.

Daarnaast heb je personen zoals Mary, een vrouw van begin vijftig die bij hetzelfde ziekenhuis als haar vriendin Gerri werkt maar een net wat mindere baan heeft. Ze twee mislukte huwelijken gehad en het lukt haar maar niet om gelukkig te worden, zelfs de auto die ze voor een paar honden pond heeft gekocht brengt alleen maar narigheid met zich mee. Elk shot waar zij inzit lijkt het of ze elk moment een inzinking kan krijgen en (weer) in huilen uit gaat barsten, haar dommige en jaloerse opmerkingen maken het plaatje af.
Van hetzelfde hout gesneden zijn de broer van Tom, een apathische man waar geen zinnig woord uitkomt. Een te dikke vriend van Tom die in huilen uitbarst nadat hij teveel heeft gedronken en een patiënt van Gerri die haarzelf een 1 geeft op de schaal van 1 tot 10 hoe gelukkig ze is.

Dit alles wordt rustig en op een mooie manier verteld, heel natuurlijk waarin de seizoenen voorbij gaan en de mensen komen elkaar op natuurlijke manier tegenkomen. Maar de film blijft toch te afstandelijk voor mij door die personages waaraan ik me erger en daardoor geen band mee krijg. Ik denk niet dat Leigh een regiseur voor mij.

7.0

Another Year (2010), 9/10

Tja, hij doet het gewoon weer, en met de acteerprestaties die we van zijn films gewend zijn, maar Leigh kan bij mij weinig verkeerd doen. Zouden meer mensen moeten zijn die subtiele menselijke observatie kunnen koppelen aan zo'n ontspannen vertelstijl.



Ik weet het niet. Personages die uit extremen bestaan? Perfect en Hallmark/Disney? Vind dat je ze daarmee als karikaturen schetst en dat zou ze toch tekort doen. Gerri en Tom hebben het goed voor elkaar, maar dat is toch iets anders dan een perfect of een Hallmark/Disney gezin (ik weet ook niet zo goed wat dat is misschien). Denk dat Leigh verhaaltechnisch Gerri en Tom vooral gebruikt als bindende schakel tussen de rest van de (redelijk disfunctionele) personages en dat ze slechts een luisterend oor bieden en het over ze heen laten komen, al is Mary wel echt een probleemgeval, al was het maar door haar alcoholisme. Denk dat het ook heel natuurlijk is als je je aan haar of sommige anderen ergert, maar vond het juist een sympathiek en uitermate menselijk personage en juist daarom werkt het. Je wilt haar soms letterlijk door het scherm trekken. Get some help!

De 'lovely-teller' sloeg wel uit trouwens. Nadat er voor de tweehonderste keer lovely werd geroepen, ben ik de tel kwijt geraakt. Lovely!

_________________
Profiler

Ik ben het wel met Roi eens dat Another Year een vermoeiende film is, maar dat komt volgens mij juist doordat het zo'n ontzettend goed gemaakte film is. Met name het personage van Mary is zo tragisch dat je het soms niet meer kunt aanzien. De kracht van de film is dat je medeleven krijgt met iemand waar je normaal met een grote boog omheen zou lopen. Imelda Staunton was ook fenomenaal in haar kleine rol van een compleet uitgeleefde, depressieve vrouw. Ik weet niet of ik deze snel weer zou opzetten, want nog eens twee uur met sommige van deze personages doorbrengen lijkt me geen pretje, maar het is zeker een indrukwekkende film.

8/10