maikel_1981 wrote:
Het hele idee van ongelukkige, verveelde rijken is simpelweg een cliche binnen het hele screwball gebeuren, dus dan zou automatisch zo ongeveer iedere screwball een 'geld maakt niet gelukkig' boodschap hebben? Dat lijkt me toch onzin.
Ik ken geen andere screwball waarbij geld zo'n uitgesproken thema vormt.
Quote:
En daarbij, eerst reduceer je nog de hele film tot die ene boodschap en nu erken je plotseling ook een andere
Ja - mag dat?
Quote:
zodat je min of meer toegeeft dat je eerst enkel de rechterkant nam en de linkerkant volledig negeerde, terwijl de film juist draait om de clash tussen links en rechts en door die clash te negeren ontken je de ideologische complexiteit van de film.
Oei.
Quote:
Ja dat kan zijn, maar dat er een soort financiële dip was is toch iets compleet anders dan de daadwerkelijke crisis van begin jaren '30? Ik bedoel, we schijnen de afgelopen paar jaar ook een financiële crisis gehad te hebben (of we zitten er nog steeds in, ik volg het niet zo goed), maar persoonlijk heb ik er toch echt niets van gemerkt, wat na de beurskrach van '29 toch niet bepaald gezegd kan worden.
Fijn voor jou. Wilde maar zeggen dat de economie pas na WO2 erbovenop kwam, en de crisis nog lang niet voorbij was toen de film uitkwam, wat jij beweerde.
Quote:
Maar dit is allemaal nogal irrelevant, want ik begrijp niet zo goed waarom een financieel getint thema in een mogelijke financiële crisis decadent zou zijn. Als we die redenering namelijk doortrekken zijn zowel 'To Be Or Not To Be' en 'The Great Dictator' ook decadente films omdat ze tijdens de oorlog gemaakt zijn. Met alle respect, maar dat lijkt me een nogal holle redenering, niet in de laatste plaats omdat een bijzonder groot aantal screwballs gebruik maakt van het cliché van de verveelde rijken ('My Man Godfrey' ooit gezien?), waarmee dus automatisch al die screwballs uit de jaren '30 decadent zouden worden.
Wat ik decadent vond aan de film is Grant's figuur die met genoeg geld op zak makkelijk kan beweren dat geld niet gelukkig maakt. Heb je nooit gemerkt dat enkel mensen die het zich kunnen permitteren er zulke opvattingen op nahouden? Heb een armeluis nooit horen beweren dat geld niet gelukkig maakt. En jij Cary Grant niet, natuurlijk.
Quote:
Het Communistische waar ik op doel schuilt vooral in de beïnvloeding die er in de jaren '30 op vrij grote schaal plaats vond onder (linkse) intellectuelen, wat ook doorgesijpeld is in de films, waaronder dus die van Donald Ogden Stewart. Het is exact films als 'Holiday' waar McCarthy en zijn HUAC op doelden met hun heksenjacht. En zoals ik al eerder heb aangegeven draait 'Holiday' juist om de complexe strijd tussen linkse (Communistische) en rechtse (kapitalistische) sympathieën, een complexiteit die je wederom lijkt te ontkennen door nogal simplistisch je af te vragen wat er communistisch zou zijn aan het verdienen van geld door aandelen.
Vind dat je maar een rare kijk hebt op het linkse gedachtengoed als je een film die het arbeidsethos zo nadrukkelijk afwijst (met Grant die een paar jaar wil 'nietsdoen') als links omschrijft, maar soit.
Quote:
Tja, je kunt het zo dramatisch maken als je zelf wilt natuurlijk
Maar zoals je zelf al aangeeft zijn spitse dialogen,
een kenmerk van screwball en absoluut niet een absoluut essentieel ingrediënt. Er zijn vele screwballs die daar helemaal niet om draaien. Ik kan ook wel een film noir gaan kijken en dan klagen dat er geen femme fatale in zit, maar dat is toch onzin? Je kijkt dan vooral wat een film niet is of niet heeft, maar het is toch veel logischer om te kijken naar wat een film wel heeft? Want je complete argument verdwijnt als sneeuw voor de zon als je 'Holiday' niet als screwball benadert, maar als een reguliere komedie, wat al aangeeft dat er iets niet klopt lijkt me. Dat jouw verwachtingen niet zijn ingelost ligt enkel aan jouw verwachtingen en niet aan de film 'Holiday'.
Klagen over het gemis aan een plotelement is nog wat anders dan klagen over een gemis aan spitsheid, lijkt me. Met een reguliere komedie valt er volgens mij trouwens te lachen - of vergis ik me daarin. Aanvankelijk vond ik het nog amusant - toen die dekselse communistische rebel via de dienstingang op visite kwam bij z'n aanstaande, bijvoorbeeld - maar had er verder nauwelijks lol in. Sorry hoor.