THE SEARCHERS (Ford, 1956)
Typisch zo'n film waarvan een soort zwaarte/monumentaliteit/grootsheid afspat (
Vertigo is de beste vergelijking die ik kan maken), die denk ik origineert in de regie, het beeldformaat en de weidse landschappen. In ieder geval, het geeft deze klassieke western net dat extra's.
Stagecoach had dit bijvoorbeeld niet, mijns inziens. Goed, ik zag deze film vandaag in de bioscoop, waar 'ie hoort, en mijn oordeel is als volgt. Om dit één van de beste films aller tijden te noemen is begrijpelijk, maar voor mij persoonlijk totaal niet van toepassing. Het is een meesterwerk, maar een aantal dingen bederft de pret wel enigszins. Zo is er het
overacting van een paar personages dat erg op de lachspieren werkt; een paar irritante personages (vooral die Mose

) en hier en daar wat minder sprankelende stukjes film dan de rest van
The searchers. Ook moreel is het een en ander op de film aan te merken.
Maar wat een goeie film is dit. Zoals al genoemd is de regie (boven alles de mise-en-scène en compositie; het acteren wat minder in een aantal gevallen) exemplarisch te noemen. Constant is de film boeiend. John Wayne is simpelweg magnetisch als Ethan Edwards, de racistisch aangelegde protagonist (een doorbraak in de film) die zijn nichtje gedurende 5 jaar uit handen van de Beestachtige Indianen probeert te houden. Het is fantastisch dat Wayne een naar ik verwacht waarheisdsgetrouwe cowboy neerzet, maar ik had nou niet echt het idee dat Ford moreel wél goed bezig was; al waren eventuele pogingen daartot 50 jaar geleden wellicht evidenter dan nu. De film ziet er schitterend uit; soms deed Monument Valley niet onder voor de Jordanese woestijn uit
Lawrence of Arabia. In het laatste halfuur ontvouwt zich een hilarisch subplot dat even grappig is als in 1956, stel ik me voor. De actie is ontzettend odnerhoudend en de plot is geniaal in zijn eenvoud. Het minimum aan afgrijselijke Ford-liedjes is ook een pluspunt (en Natalie Wood als Ethan's nichtje is beeldschoon, uiteraard).
Al met al ben ik niet zo enthousiast als de eerste keer dat ik hem zag en als het gros van de filmcritici, maar deze film staat als een huis en zal dat altijd blijven doen.
Grootse film, maar voor mij niet iets specialers dan dat.