Heb er een Nicholas Ray weekend van gemaakt:
Bigger Than Life
James Mason (tevens de producent van de film) speelt Ed Avery, een school leraar in de jaren `50 die na een ziekenhuisopname het medicijn cortison krijgt voor geschreven. Volgens de doktoren een wondermiddel maar Avery raakt na een paar dagen zo gewend aan het goede gevoel dat het `m geeft dat ie er steeds meer van gaat nemen. Langzaam maar zeker komt hij in een steeds diepere psychose terecht, met alle gevolgen van dien...
Ray geeft ons hier een prachtige karakter studie gemengd met melodrama. De karakter studie beslaat het grootste gedeelte van de film, waarbij Mason een tour de force geeft van ongekende grootte. Langzaam maar zeker wordt hij steeds gekker en geen moment krijg je een gevoel van overacting of komt `t geforceerd over. De scenes tegen `t einde van de film waarin hij tegen z`n vrouw en zoontje uitvalt is huiveringwekkend goed.
Gegoten in prachtige beelden met volle kleuren (waarin trouwens opvallend vaak het fel rood naar voren komt) en voorzien van een mooie soundtrack, is dit Ray`s beste film die ik tot nu toe van `m heb gezien.
9,3/10
In A Lonely Place
Als je een film noir van Ray gaat kijken weet je van te voren dat je niet een recht-toe-recht-aan noir krijgt. Dat krijg je dan ook niet. Het gaat in dit geval om de personages in plaats van, zoals we zo vaak zien bij een film noir, om het whodunnit verhaal.
Dixon Steele (Humphrey Bogart) is een scenario schrijver die wordt verdacht van de moord op een jongedame. Een buurvrouw (Gloria Grahame) kan `m echter een alibi geven. Hier uit groeit een heftige romance, maar na verloop van tijd begint het geweten van de vrouw toch te knagen.
De traditionele film noir elementen zijn natuurlijk wel aanwezig: de bad guy, de femme fatale en het spel met licht en schaduw. Zoals gezegd, in een film noir van Nicholas Ray is dit alles net wat anders: het bad guy personage wordt door Bogart verder uitgediept, de femme fatale is eigenlijk niet zo fataal en de belichting en camera voering zijn prachtig, zoals in de scene waarin Steele aan de inspecteur verteld hoe hij denkt dat de moord plaats heeft gevonden. Erg sfeervol gefilmd en geweldig geacteerd door Bogart, die hier één van z`n beste rollen neerzet.
De spanning wordt langzaam opgevoerd en mondt uit in een geweldige climax.
Opnieuw, ik ben intussen al niet anders meer gewend, een ontzettend sterke film van Ray, die in korte tijd is uitgegroeid tot één van m`n favoriete regisseurs.
8,8/10
Wie heeft er nog tips? welke films van Ray zijn nog meer de moeite waard?