Hot Blood (1956) ***1/2

Het cliché over deze film is een beetje dat het een niemendalletje is met een flinterdun verhaaltje dat echter toch de moeite waard is dankzij Ray’s uitzinnige mise-en-scène. In die gedachte zit zeker een kern van waarheid, maar ik vond het een uitermate vermakelijke film. Natuurlijk is het allemaal wat onzinnig, maar Ray maakt echt het beste van het materiaal dat hem gegeven is en maakt er bovendien een typische Nicholas Ray film van. De kleuren spatten van het scherm, musical elementen worden er vrolijk in verwerkt, er zit redelijk wat fantastische humor in en de titel is werkelijk perfect gekozen. Die titel is in zekere zin ook een afspiegeling van Ray’s onstuimige karakter en je voelt dat Ray zich prima kon inleven in de warmbloedige zigeuners die deze film bevolken – de levensvreugde spat er van af in ieder geval. En die catfight tussen Jane Russell en die blonde del kan werkelijk alleen in een Ray film voorkomen! Zolang je in gedachten houdt dat ‘Hot Blood’ meer verwant is aan ‘Party Girl’ dan aan ‘Rebel Without a Cause’ kan de Ray liefhebber zich volgens mij uitstekend vermaken met deze toestand.

_________________
Lid van de Charlie Rich fanclub!

Gekeken films

30 juli brengt BFI een nieuwe release uit van Bigger Than Life, er is verder nog niets bekend over.

_________________
Top 20 | DVD Collectie | Films Gezien

Bitter Victory (1957)

Noord-Afrika WO II. Twee Britse officieren (Richard Burton en Curd Jürgens), die elkaar niet kunnen luchten of zien, worden met hun manschappen op een gevaarlijke missie gestuurd naar een achter de frontlinie gelegen Libisch woestijnstadje. De operatie zelf verloopt voorspoedig maar de barre afmars door de woestijn wordt een ware helletocht, mede door de onderlinge animositeit tussen de twee.

Sombere en sobere anti-oorlogsfilm. Geen cliché heldenverhaal, maar een film waar het voornamelijk draait om de botsende karakters van een jaloerse, kleinmoedige beroepsmilitair en een cynische, neerslachtige oorlogsvrijwilliger. De hoofdrolspelers zijn geen bovennatuurlijke super- of inslechte anti-helden, zoals in vele oorlogsfilms, maar mensen van vlees en bloed die beide zowel afstotelijke als sympathieke kanten hebben.
Sterke film van Ray (momenteel slechts € 5,00 bij Rodisc).

Lightning over Water **1/2

Regie: Wim Wenders (1980)

Zoals sommigen wellicht weten ben ik dol op de films van Nicholas Ray, dus deze film wilde ik al tijden zien, maar ik heb echt geen idee wat ik ermee aan moet. Wenders wilde een film maken samen met en over Nicholas Ray toen deze op het einde van zijn leven liep wegens kanker, iets op zich erg toepasselijk is voor de immer graag in de schijnwerpers staande Ray. Het geheel is echter allemaal nogal stuurloos, iets wat men tijdens het filmen ook wist en ook logisch is omdat de gezondheid van Ray tijdens de opnames nog eens drastisch achteruit ging, maar omdat men vond dat de film er persé komen moest ging men toch door. Ik had er graag een aangrijpende, dappere en opmerkelijke film in gezien, maar veel meer dan een stervende oude Ray die hier en daar wat brabbelt zag ik hier helaas niet in, soms pijnlijk grenzend aan zelfverheerlijking.

_________________
Lid van de Charlie Rich fanclub!

Gekeken films

They Live by Night - Nicholas Ray - 1948

Het regiedebuut van Ray is er meteen een om in te lijsten....een prachtfilm! Een noir met een romantische inslag zonder het zeer pessimistische karakter te verliezen. Een jongen ontsnapt met twee andere mannen uit de gevangenis. De jongen zat vanaf zn 16e vast vanwege moord...hij is nu 23. De drie vinden onderdak en de jongen raakt in contact met een meisje......en jawel de twee worden verliefd. Ze slaan samen op de vlucht maar de twee hoodlums weten de jongen steeds te vinden. Ze zijn van mening dat hij niet zomaar het wereldje uit kan stappen.....hij moet ze blijven helpen tijdens overvallen.

De twee geliefden zijn outcasts, op de vlucht en moeten altijd alert zijn. Ze zijn als het ware gevangen in een fatalistische nachtmerrie (mooie noiromschrijving). Visueel wordt dat weergegeven door de jongen vaak achter hekwerken of tralies te plaatsen. De twee spelen het naieve koppel zeer sterk. Ik leefde echt met ze mee. Alles klopt wel aan deze film. Sterk verhaal, mooi camerawerk en prachtige vertolkingen. De climax is, zoals te verwachten bij een noir, behoorlijk pessimistisch. Een van de redenen waarom producent Howard Hughes de film destijds niet wilde uitbrengen. Een van de grondleggers van het thema "geliefdes op de vlucht" in de cinema. Sterk debuut en een zeer sterke film. Mag van mij het alom gelauwerde predikaat "absolute aanrader" meekrijgen.

9.0

Rebel Without a Cause, Nicholas Ray (1955)
Dit is typisch zo'n film die door externe omstandigheden (de dood van James Dean) een haast mythische status heeft gekregen. Het is een film die zeker niet past binnen de moraal van de jaren '50 en wat dat betreft zeker vooruitstreven is. Daarnaast is method actor Dean enorm goed op dreef, en doet hij niet onder voor een legende als Marlon Brando. Toch kon de film mij niet raken. Dit is volgensmij voornamelijk te wijten aan het script dat nogal afstandelijk is. De emotionele reactie van de hoofdrolspelers zijn ook niet altijd even geloofwaardig en behalve dat van Dean worden er maar weinig personages redelijk uitgediept. Toch zijn er wel weer momenten in de film die indruk hebben gemaakt, doordat ze spannend zijn én mooi in beeld gebracht (bijv. het messengevecht bij het planetorium), waardoor de algehele indruk positief is. 7,5

_________________
www.dvd.nl

Bigger Than Life (1956)

James Mason is een leraar met een gelukkig gezin maar de rust wordt op een gegeven moment verstoord als hij bijwerkingen krijgt van medicijnen die hem voorgeschreven zijn. Aan de oppervlakte lijkt de film niet meer dan een portret van iemand die de grip op zijn leven verliest en lijdt aan manische depressie en grootheidswaanzin. Tussen de regels door wordt er echter nog veel meer aan de kaak gesteld. Geweldige rol van James Mason en prachtig geregisseerd door Nicolas Ray die regelmatig met meesterlijke shots komt. Vooral de scene waarin James Mason zijn zoon toespreekt terwijl hij overschaduwd wordt door zijn eigen schaduw is ongelofelijk krachtig. Indrukwekkende film.

9/10

Heb er een Nicholas Ray weekend van gemaakt:

Bigger Than Life
James Mason (tevens de producent van de film) speelt Ed Avery, een school leraar in de jaren `50 die na een ziekenhuisopname het medicijn cortison krijgt voor geschreven. Volgens de doktoren een wondermiddel maar Avery raakt na een paar dagen zo gewend aan het goede gevoel dat het `m geeft dat ie er steeds meer van gaat nemen. Langzaam maar zeker komt hij in een steeds diepere psychose terecht, met alle gevolgen van dien...

Ray geeft ons hier een prachtige karakter studie gemengd met melodrama. De karakter studie beslaat het grootste gedeelte van de film, waarbij Mason een tour de force geeft van ongekende grootte. Langzaam maar zeker wordt hij steeds gekker en geen moment krijg je een gevoel van overacting of komt `t geforceerd over. De scenes tegen `t einde van de film waarin hij tegen z`n vrouw en zoontje uitvalt is huiveringwekkend goed.

Gegoten in prachtige beelden met volle kleuren (waarin trouwens opvallend vaak het fel rood naar voren komt) en voorzien van een mooie soundtrack, is dit Ray`s beste film die ik tot nu toe van `m heb gezien.

9,3/10

In A Lonely Place
Als je een film noir van Ray gaat kijken weet je van te voren dat je niet een recht-toe-recht-aan noir krijgt. Dat krijg je dan ook niet. Het gaat in dit geval om de personages in plaats van, zoals we zo vaak zien bij een film noir, om het whodunnit verhaal.
Dixon Steele (Humphrey Bogart) is een scenario schrijver die wordt verdacht van de moord op een jongedame. Een buurvrouw (Gloria Grahame) kan `m echter een alibi geven. Hier uit groeit een heftige romance, maar na verloop van tijd begint het geweten van de vrouw toch te knagen.

De traditionele film noir elementen zijn natuurlijk wel aanwezig: de bad guy, de femme fatale en het spel met licht en schaduw. Zoals gezegd, in een film noir van Nicholas Ray is dit alles net wat anders: het bad guy personage wordt door Bogart verder uitgediept, de femme fatale is eigenlijk niet zo fataal en de belichting en camera voering zijn prachtig, zoals in de scene waarin Steele aan de inspecteur verteld hoe hij denkt dat de moord plaats heeft gevonden. Erg sfeervol gefilmd en geweldig geacteerd door Bogart, die hier één van z`n beste rollen neerzet.
De spanning wordt langzaam opgevoerd en mondt uit in een geweldige climax.

Opnieuw, ik ben intussen al niet anders meer gewend, een ontzettend sterke film van Ray, die in korte tijd is uitgegroeid tot één van m`n favoriete regisseurs.

8,8/10

Wie heeft er nog tips? welke films van Ray zijn nog meer de moeite waard?

Johnny Guitar
Zoals we bij In A Lonely Place zagen dat een film noir van Nicholas Ray geen typische film noir is, zo zien we hier dat een western in zijn handen geen typische western wordt.
Ray breekt met alle genre conventies. De hoofdrollen worden, op fabuleuze wijze, vertolkt door Joan Crawford en Mercedes McCambridge. Ray zet twee vrouwen in de hoofrollen tegenover elkaar in plaats mannen. In een western van Ray spelen de vrouwen de belangrijkste rollen en zijn ze niet slechts figuranten.
Ook het gebruik van kleur is opvallend: de "goede" dragen zwarte kleding, de outlaws zijn in kleurrijke kleding gestoken, de kleur blauw komt bijna in de hele film niet voor.

Ray toont zich opnieuw een meester in het creeeren van een scenes waarin de beelden en een prachtige soundtrack een bijna hypnotiserend geheel vormen. Het beste voorbeeld hiervan is de scene waarin Crawford en Sterling Hayden (die de titelrol van Johnny Guitar op zich neemt) in het holst van de nacht in Crawford`s saloon een gesprek hebben over hun verleden. Een meesterlijke samenkomst dus van de beelden, muziek en geweldig sterk acteerwerk.

Zo toont Nicholas Ray aan dat hij dus ook een op karakters gedreven western tot een sterk einde kan brengen.
Opnieuw een parel.

9,0/10

Net via de Amazon marktplaats de OOP MoC dvd van The Savage Innocents aangeschaft. Ben benieuwd

They Live by Night *** 1/2
Aangezien ik Thieves Like Us van Robert Altman vrij recentelijk gezien heb, had ik meer aandacht voor de overeenkomsten van deze film. Het doet niets af They Live By Night, maar het verhaal (twee verliefde mensen op de vlucht) houdt zich redelijk aan het boek naar mijn idee. De gedoemde relatie wordt door Ray prachtig in beeld gebracht. Het acteerwerk voelt bijzonder natuurlijk aan voor een noir, waarbij vooral de vrouwelijke rol van Keechie (O'Donnell) goed verzorgd is (ze is niet te mooi). Camerawerk is ook functioneel met zelfs een paar helicoptershots en veel locatiewerk. Ik hou het bij 3,5 ster.

Toevallig vandaag in de bus gevallen! Zal misschien nog even duren voordat ik er aan toe kom, maar ik ben benieuwd.

The Savage Innocents voor 13 pond (inclusief verzenden) bij Eureka: http://www.eurekavideo.co.uk/offers/new.html

_________________
'Well, it looks like I finally found someone who likes to play as rough as I do.'

Zie ook: www.ruiljedvd.nl

Bigger than life: sterke film die vooral omwille van bepaalde shots en erg goed acteerwerk weet te bekoren. Wel geen absoluut meesterwerk maar toch een 8,5 op 10

_________________
http://www.invelos.com/dvdcollection.aspx/warp232